Sam

De Rups van Alice in Wonderland Of het konijn van Alice (die ogen zijn altijd knalrood!)

yups, gamer hier! feitelijk gamesjournalist (beste beroep in de wereld? lolz) atm; Zelda op GBA, UO: AOS, C&C Generals en Sim City 4 op PC en zo nu en dan nog eens Halo op Xbox...

Mensen, elk een verhaal, een verhaal dat je zomaar ontloopt door grauw te wezen. ‘s Morgens op straat, overal die grijze menigte. Overal verhalen die zich aan ons onttrekken door angst. Angst om deel te worden van iets wat niet “mij†is. Ik ben anders. Al die verhalen zich aan mijn gevoel ontrekkend. Even geleden, al lopend van waar ik vandaag kwam, naar waar ik heen ging. Even kijkend naar het bord dat zei ‘race machine’ gevolgd door een doodskop op de achterruit van een auto. Erg, mijzelf inbeeldend dat dit stalen paard eigendom is van een bierdrinkend, machozijnd wezen dat toevallig een redelijk mooi model van auto had. De volgende auto gewoon paserend, hoorde ik stemmen, een of andere Islamitische taal dacht ik toen even, het was al uit mijn hoofd toen ik enkele meters verder een huis zag, doodhuis, gewoon in de rij. Twee kinderen, nog in de knop van hun leven, staande voor het raam, de handen ertegen geklemd, kijkend naar wat achter mij was, ik linkte deze twee gebeurtenissen aan elkaar en begon mijn eigen verhaal, “de vader zat in geldnood en had dringend geld nodig om voedsel voor zijn kroost te kopen. Hij zou er alles voor doenâ€, doch redelijk onwaarschijnlijk. Een broer die gestorven was in de oorlog, dat was op dit moment veel waarschijnlijker dan het vorige. De hoogmoed contra de onderdrukten, geen reden, alleszins geen échte reden, een onuitgesproken rede die men macht en olie noemt. Vreselijk, op dit moment bombarderen ze de plek waar wij vandaan komen, onze beschaving in het oude Mesopotamië, nu een verscheurt land, dat aangevallen wordt door wat wij voortbrachten, waar wij de vroege oorsprong van zijn door kolonisatie en dergelijke. Het misvormde kind vermoordt zijn ouders in tweestromenland. Ik dwaalde af en dacht aan wat twee jaar geleden gebeurde, snijdende messen in vlees, verdriet. De persoon die ik toen verloor door het toedoen vanwaar ik naar hier kwam, was nog altijd in me. Twee jaar eerder, wierp hij zich voor een trein. Elke dag denk ik aan zijn verhaal, maak het af, het verleden zet ik voort. Maar het verleden is niet het verleden als men er elke dag aan denkt, het leeft voort in me. Net zoals het heden niet het heden is, want als men het uitspreekt is het al voorbij, het heeft geen duur, gewoon nu. Ik leef in het verleden. Aan Kristof Van Velthoven (°24/10/84 +30/03/01) …en alle verdrukten in deze rare wereld (Bart de Groof, 2003)

Roosendaal: klokslag 20 uur! Open vanaf (de meesten) 10 uur 's ochtends... Welcome...

Alice in Wonderland van Disney (1953) ---> rups op een paddenstoel met waterpijp!!! BRILLIANT gewoonweg en zwaaaaaaaaaaaaaaar trippen... Vooral de dialogen zijn absurd. Lewis Caroll was dan ook een junkie Yellow Submarine, Beatles. Anyone, Lucy in the Sky with Diamonds (L-S-D)

Ook leuk; Album "Picknick" van Boudewijn De Groot... Quite trippie.... 8)

Muziek kan eindeloos complex zijn, maar niet omdat je met 5 miljard mensen samen muziek maakt... Ik toon het aan adhv het alfabet: je kunt met de 26 letters uit ons alfabet woorden maken, doch geen eindeloos aantal woorden. Je kunt met die woorden geen eindeloos aantal zinnen maken. W'rom niet? Tuurlijk, je kunt er veel maken maar je kunt van iets eindig (26 letters = eindig) niet iets oneindigs maken. Net zoals met muziek instrumenten imho Wat wél kan is dmv de taal een eindeloze complexiteit creeëren. Maar dan gaat het om complexe betekenis, waar je altijd en overal een nieuwe betekenis aan kunt geven, al ben ik zo nog niet veel muziek tegen gekomen.... Het probleem is, als je een theorie ontdekt denkt te hebben, dat je daar ofwel afstand van moet kunnen doen en een nieuwe theorie bedenken of voortbouwen op de bestaande idee.

Darn! Heb je natuurlijk gelijk in

Kenny, verdraagzaamheid is een woord dat een blower kent, al blijkt uit jouw reply dat deze niet altijd de betekenis ervan kent. Peace out, get a life.

T®ip: 1. zorg dat je dit nummer hebt 2. rol een joint en smoke 'm up 3. lees mijn tekst (rustig terwijl je smoked) 4. zet dan de song op en lees de lyrics mee Een aangename trip gewenst...

Muziek is een zalige ervaring, zeker wanneer je stoned bent. Je kunt er vanalles in vinden, ontdekken en zelfs leren. Na mijn "Strawberry Fields Forever" topic vandaag een nieuwe artiest met een knappe song. Rainy Day Women #12 & 35 van Bob Dylan, wellicht de meest onbegrepen song van deze artiest. Afgaande op de reacties van vrienden en kenissen toch op deze song. Eerst de lyrics, dan geef ik jullie de uitleg! Ik kan je nog aanraden deze song even te beluisteren (kopen, downloaden, lenen, uit de kast pakken...) want de toontjes zijn ook grappig: kermis! Wat is de uitleg? Centraal in deze song is het woordje "They'll", waar slaat dat op. Anno jaren '60 had je twee groeperingen; de bewuste en onbewuste mensen. Bewust was je wanneer je ooit in je leven het genot had gehad zo stoned als een garnaal te zijn geweest. Onbewuste mensen waren zijn die in maatpak elke dag naar het werk vertrokken - dat deden ook bewuste mensen - maar 's avonds niet verder kwamen dan in slaap vallen op de zetel zonder ook maar één druppel THC te hebben gerookt of gebruikt. Nu, volgens Dylan waren bewuste mensen nuchter, waarom? Dat beschrijft hij in deze song; They'll slaat op de overheid. De overheid maakt ons stoned, opdat we onbewust zouden zijn. Wanneer we echter onze geliefde hash- of wietjoint nuttigen worden we on-stoned en dus nuchter... De vraag is echter, wat wilt stoned - volgens deze uitleg - dan zeggen?

silverhaze, dat was een posting in een "bewuste" bui inderdaad. Of zoals men het ook wel eens zegt: nuchter... En denk dan eventjes bij het woordje "nuchter" aan het liedje Everybody Must Get Stoned, waar ik ook een nieuwe topic begin binnen de vijf minuten... Als zal het wel wat tijd vragen alvorens deze geschreven is... :-D

Wat het volgens mij wilt zeggen? Een hele goeie vraag! Wanneer het slecht gaat moet je aan positieve dingen denken, zodoende "let me take you down". Je komt naar een plek waar alles onwerkelijk (nothing is real) is en waar je geen zorgen moet hebben (hungabout). Strawberry Fields is zo'n plek voor Lennon. Het leven is makkelijk zonder jezelf te realiseren wat er allemaal aan de hand is, het leven is onbewust makkelijker dan wanneer je bewust bent. Wanneer je echter bewust genoeg bent of nadenkt over de zaken zie je alleen maar en krijg je alleen maar onbegrip te horen. Het is dan moeilijk om een betekenis te vinden voor het leven, maar je kan je beter afvragen of dat wel iets uitmaakt (it doesn't matter much to me). Realiseer jezelf eventjes dat niets echt is, dit gevoel heb ik ervaren na een te grote dosis paddo's. Een slechte trip bestaat niet, maar wél een te heftige voor je brein/ziel waardoor je téveel gaat nadenken. Op zo'n moment weet je het verschil niet meer tussen realiteit en fictie, je trekt alles in twijfel (nothing is real). Op zo'n moment is de beste uitweg denken dat het je allemaal niets uitmaakt. Over de zin Heb ik géén idee wat het wilt zeggen (ik begrijp de taal wel maar de betekenis niet). Straks beetje blowen en eens nadenken. Het is belangrijk te weten wat echt is en wat niet, maar altijd - neen soms - denk ik dat het aan mezelf ligt. Dat ik gek ben, totdat je je realiseert dat het allemaal maar een verzinsel is. Tenslotte weet je nooit wat echt is en wat niet (I think I know I mean a yes but it's all wrong). Tot zover mijn beknopte verklaring. Maar een prachtige song die me al heel wat malen gered en geholpen heeft! Ik ben het echter niet eens dat de werkelijkheid sucs, werkelijkheid is zalig, maar de échte werkelijkheid zie je pas wanneer je stoned bent. Beetje de Everybody Must Get Stoned spirit van Bob Dylan. Je bent pas nuchter als je geblowed hebt. Als je begrijpt wat ik bedoel...

Je kunt apestoned worden, wasted of faar out of net gewoon jingle-jangle wat op zich een gelukzalige toestand is. Wat hebben jullie het liefste?

Het probleem met eeuwig leven is niet zozeer het "technische" aspect zoals "hoe lang gaan cellen mee" en "hoeveel rimpels heb je dan" maar meer "wat valt er nog te doen?" Mensen leven nu om en bij de 80 jaar als het wat meezit, maar gedurende die 80 jaren is er steeds minder en minder te doen, al was het maar omdat je lichaam het laat afweten. Meer nog: als je eeuwig leeft, dien je ook eeuwig in je levensonderhoud te voorzien en dus eeuwig te werken. Met pensioen gaan is er dan niet meer bij en naar alle waarschijnlijkheid ben je na 400 jaar dezelfde baan wel stilaan toe aan iets nieuws. Ga je dan terug vanaf nul beginnen bij een bedrijf of als zelfstandige? Wat kan je nog ontdekken in het leven of wat is er nog vernieuwend? Bitter weinig... Eeuwig leven hoeft voor mij niet, een boeiend, gezond en aangenaam leven, hoe lang dat ook mag duren, des te meer.