Hallo allemaal,
Ik ben 28 jaar en woon sinds 1999 in Nederland.
Voor die tijd blowde ik recreatief, of sociaal zoals zo veel mensen.
Ik loop ook al jaren bij verschillende psychologen en psychiaters voor een ongediagnoseerde gedragsstoornis. In de najaar van 2001 heeft mijn psychiater mij op een wachtlijst gezet om opgenomen te worden in een open psyciatrische afdeling, ter diagnose van mijn probleem.
Een maand of twee later kwam er een plek vrij voor mij op de afdeling in delft.
Bij aankomst werd een intake gesprek gehouden waarbij ik contracten moest tekenen dat ik tijdens mijn opname geen alcohol of drugs zou nuttigen en dat ik geen zelfmoord zou plegen (??).
Ik heb mij gehouden aan de afspraken, en raar genoeg werden mijn problemen ernstiger.
Ik ben in totaal bijna een half jaar op die afdeling geweest, en elk weekend mocht ik naar huis.
De artsen, therapeuten en psychiaters zijn tot de conclusie gekomen dat ik aan 2 aandoeningen lijdt. ADHD en bi-polaire stemmingsstoornis. Aandoeningen die allebij te maken hebben met pieken en dalen van manisch en depressief gedrag.
Snel werden mij de medicijnen voorgeschreven voor die aandoeningen, maar die bleken niet te werken. Zij hadden zelfs een averechtse werking en versterkten mijn problemen. Uiteraard werd de medicatie heel snel gestopt.
Op een gegeven weekend ben ik samen met mijn vriendin toch stiekum naar de coffeshop gegaan en een lekker wietje gehaald en in de loop van de weekend opgerookt.
Die volgende week waren de mederwerkers op de afdeling versteld van mijn gedrag. Rustig, georganiseerd en communicatief. "wat heb je anders gedaan deze week" vroegen ze, waarop ik eerlijk antwoord gaf.
Vanaf datmoment word het een raar verhaal.
Mijn vaste therapeut heeft met mij gesproken en gezegt dat zij wilde onderzoeken of wiet een positieve werking bij mij had, en dat ik vortaan gewoon mocht blowen als het maar niet op het terrein van het ziekenhuis was. Dat deed ik natuurlijk ook voor de komende 6 weken, en uiteindelijk hebben mijn therapeut en psychiater mij verteld dat zij ervan overtuigd waren dat wiet voor mij een duidelijk therapeutische werking heeft. 'Mooi' dacht ik, maar nee. Er werd mij uitgelegd dat er in de psychiatrie een ongeschreven regel geld: "mensen met psychologische problemen moeten NIET blowen" en dat durfden zij niet tegen te spreken, en zouden ze mij ook niets conkreets op papier geven.
Ik krijg ook veel kritiek op dit verhaal, dus ik vertel het niet meer vaak.
Ooit heeft iemand een negatieve houding genomen tegenover wiet, met betrekking tot psychologische aandoeningen - en het blijkt dat zelfs als er mensen zijn die er WEL baat bij hebben, zal die houding niet herbekeken worden.
Nu nog, als ik in de afgelopen 12 - 18 uur niet geblowd heb kan ik niet normaal functioneren. De herrie in mijn hoofd word mij te veel, ik kan mij niet concentreren, en kan zelfs leiden tot hoofpijn. Als ik wel heb geblowd ben ik helder, ontspannen en blij.
