Investeren in een gouden oogst.

[phoenix 0]

Investeren in een gouden oogst.

Om een goede oogst te kunnen draaien, heb je software nodig (kennis) en hardware (kweekbenodigdheden zoals meters, voelers en sensoren ). Dit staat garant voor een gouden oogst. Een goede PH- en EC-set is zeer aan te bevelen. Zorg voor een betrouwbare ijking van de sensoren (voelers). Dit geldt zowel voor hydro- en aarde-kwekers. Op de gok iets doen is niet echt aan te bevelen. Om een voorbeeld te geven: als je vloeibaar (bij)mest, neemt de EC toe en de pH af naarmate je meer voeding oplost. Deze toe- en afname is afhankelijk van de voeding die je gebruikt. Veel voedingen die tegenwoordig op de markt zijn, zijn verschillend van samenstelling. Het nemen van een substraatwatermonster en vervolgens de EC en pH waarden daarvan meten, is een absolute must. Deze waarden heb je nodig om bij te kunnen sturen. Meten is zeker weten. Gebruik daarnaast een goede thermometer en hygrometer, het liefst met een geheugen. Thermometers die het substraat(grond en slabs) bewaken, geven je de nodige informatie over de worteltemperatuur. Deze fraaie apparaten met geheugen zijn verkrijgbaar bij de growshop.

Lux

Het meten van het licht is mogelijk met de luxmeter (zie EssensiE 8) behandeld. Dit apparaat kan voor sommige kwekers te prijzig zijn. Er zijn ook growshops die luxmeters verhuren. Hoewel de luxmeter niet de meest exacte lichtmeter is, is hij goed genoeg voor de thuisteler. Het lichtspectrum van een assimilatielamp is vrijwel altijd constant en al helemaal als je dit vergelijkt met de lichtspectrum van de zon. Op een zonnige dag hoeven er maar een paar wolken bij te komen of het spectrum verandert.

Tot slot kun je vanaf nu in de Biologica van het kweken een richtlijnentabel vinden. Met deze tabel kun je checken of de groei van de plantjes volgens schema verloopt. Soms zul je denken, "ach man, dat is toch helemaal niet haalbaar". Als we de laatste tien jaar growshophistorie onder de loep nemen, zul je zien dat je met een klein budget toch nog een hele hoop voor elkaar kan krijgen. Bezuinig echter nooit op kwaliteit.

 

 

Groeidagen EC PH* LICHT TEMP RV Vocht-deficit **

7 1,5 6,0 15.000 LUX 26 C 70% 6,5

8 1,5 6,0 16.000 LUX 26 C 70% 6,5

9 1,6 6,0 17.000 LUX 26 C 69% 6,6

10 1,6 6,0 18.000 LUX 26 C 68% 6,7

11 1,6 6,0 19.000 LUX 26 C 67% 7,0

12 1,7 6,0 20.000 LUX 26 C 66% 7,3

13 1,7 6,0 21.000 LUX 26 C 65% 7,6

14 1,8 6,0 22.000 LUX 26 C 64% 7,9

 

* = pH in het medium (dus na toevoeging van het gietwater)

**= Meer informatie over vochtdeficit1 is terug te vinden in Essensie nr. 5.

 

Een stukje geschiedenis.

In 1920 deden de Amerikaanse onderzoekers W. Garner en H Allard van het U.S. Department of Agriculture in Maryland onderzoek naar een nieuw soort tabaksplant. Deze tabaksplant werd erg groot maar ging niet bloeien. Na veel testen met stekken ontdekten Garner en Allard dat de tabaksplant in de onderzoekskassen wel bloemetjes kreeg in de winter. De vraag was nu waarom dit niet gebeurde in de zomer. Hiermee betraden de onderzoekers een heel nieuw onderzoeksterrein. Na talrijke experimenten waarin de verschillende milieuomstandigheden tussen winter en zomer werden geïsoleerd bleef er één factor over. Deze factor was de daglengte. De onderzoekers konden de planten in bloei krijgen door ze in de zomer een gedeelte van de dag tegen het licht af te schermden. In de winter kregen ze dit voor elkaar door de planten een paar uur met assimilatielampen bij te lichten.

Proeven met andere soorten planten wezen in de richting van drie verschillende groepen:

.korte dag of lange nacht planten zoals : chrysanten dahlia's, cannabis en asters.

.Lange dag of korte nacht planten zoals: bieten, klaver en petunia's.

.Dag neutrale planten zoals de zonnebloem, paardenbloem, anjer en tomaat. Garner en Allard noemden de reactie van een organisme op een lichte en donkere periode fotoperiodiciteit.

 

 

Het bloeihormoon Florigen

De vraag is hoe de lichtperiode kan inwerken op de bloei. Lange tijd hebben onderzoekers aan hormonen gedacht, maar het bewijs voor een bloeihormoon werd pas in 1936 geleverd. De Rus M. Chailakhian haalde de bovenste helft van de bladeren weg van een korte-dag/lange-nacht plant, de chrysant. Vervolgens schermde hij de twee helften van elkaar af zonder de plant te beschadigen. De onderste helft kreeg korte dagen en lange nachten, terwijl de bovenste helft lange dagen en korte nachten kreeg. Het gevolg was dat de plant ging bloeien. Bij een omgekeerde belichting gebeurde er daarentegen niets. De conclusie van Chailakhian was dat de daglengte niet direct op de inwerkt op de bloemknoppen maar op de bladeren, die via een plantenhormoon in contact zouden staan met de bloemknoppen. Dit (hypothetische) hormoon noemde hij florigen. Alle pogingen om dit bloeistimulerende hormoon te isoleren zijn tot nu toe mislukt. Wel is gebleken dat andere plantenhormonen met de bloei te maken te hebben. Het is de som der plantenhormonen die er voor zorgt dat de plant gaat bloeien. De hoeveelheid hormonen die door de plant geproduceerd wordt, is afhankelijk van daglengte omdat plantenhormonen grotendeels in de bladeren worden gemaakt. Daarna worden ze door de hele plant getransporteerd.

Je kunt afvragen hoe de plant überhaupt 'weet' of het licht of donker is. Hiervoor heeft de plant een lichtgevoelig pigment. Dit pigment draagt de naam fytochroom, het bevindt zich in heel kleine concentratie in het celmembraan. Hoe de plant precies de duur van de daglengte registreert weten de onderzoekers nog steeds niet.