Onverwacht Bezoek

[jammerdan 0]

Dit soort inzichten kreeg ik vroeger onder invloed van LSD.

Werkelijk verbluffend hoe treffend je het weet te beschrijven.

Zowel de physieke en psychische beschrijving van de intoxicatie als het

inzicht in de mens en mensheid en zijn handelen en denken.

Ik heb met veel plezier je al je gepostte proza gelezen.

Je verdient een eigen vaste plek op WF.

 

toch een kanttekening:

Ik hoop van harte dat ik het verkeerd zie, maar ik bespeur een gitzwarte ondertoon in dit verhaal en ik denk dat er uiteindelijk meer achter (het schrijven van) je verhaaltjes zit dan onderhoudende beschrijvingen van je trip ervaringen en denkprocessen.

[Church 0]

@Chaz: Thnx gast! Mooie post, doet me goed, ik volg jou ook;)

 

@Jammerdan: Op dit moment space ik hem weer even hard als gisteren. Jou post 'jammerdan' komt echt aan als een heel groot compliment. Dat doet me veel! Erg gaaf dat jij alles zo herkend en het dus klopt wat ik vertel! Jou kanttekening geeft mij echter rillingen over het lichaam (in deze staat)...Maak je geen zorgen verder...

[blackbut 19]

Hey Church,

 

uit dit verhaal blijkt nogmaals dat je eigenlijk wel hard

kan trippen(ja dat is het) op wiet

Dit gebeurt zeer zelden en jij bent zeer gevoelig voor thc

 

samen met het gegeven dat je je niet zo goed voelt

in je vel zou ik toch even stoppen

Nee niet voor altijd gewoon enkele maanden

zodat je zelf een beetje op rust kan komen in

je hoofd en dat is belangrijk

 

verder vind ik het een schandaal dat er nog steeds

niemand met jou contact heeft opgenomen om een collum

te schrijven in een tijdschrift of krant, want je speelt met woorden

je gedachtengang zo mooi neerschrijven kunnen enkel de BESTE

schrijvers

jij lijkt wel de volgende WOLKERS of CREMER

 

ik blijf jou zeker volgen, succes

 

groene groeten

Blackbut

[Church 0]

Thnx Blackbut!

 

Bedankt voor al je complimenten! Ik hoop ook echt dat ik kan blijven schrijven of er ooit werk in kan vinden. Vind je posts erg gaaf en heb er veel aan... Ik denk dat je helemaal gelijk hebt, sterker nog, ik ga je advies van vandaag eens opvolgen. Vanaf deze post stop ik voorlopig met het smoken van cannabis. Dat wil niet zeggen stoppen met schrijven en nadenken;)

 

Greetings,

 

Church

[Church 0]

Zaterdag 18 april de laatste keer voorlopig (mild trippend)...

Vandaag zoals belooft nog een laatste paar geschreven woorden geïnspireerd door de gedachten ontvangen uit de wereld van cannabis. Hierna zullen mijn visioenen een tijdje stoppen en moet ik het doen met mijn nuchtere aardse gedachten die mij tekenen als mens.

 

Zoals aan mijzelf beloofd heb ik dit weekend niet veel nuchtere staten de kans gegeven te ontplooien en mij vooral beziggehouden onder de invloed van moeder cannabis.

 

Ik borduurde verder op gedachten uit de vorige trip, de lift duurde een eeuwigheid naar beneden. Even was ik bang voor altijd mijn tijd in de lift door te moeten brengen op weg naar beneden. Zoals ik dat met cannabis wel eens meer ervaar, gevoel van het eeuwig duren gepaard met déjà-vu-achtige-momenten. Gevangen in een loop van herhalende gebeurtenissen. Ook denk ik voortdurend iets te horen, bij controle is het afwezig, de cannabis beïnvloedt al mijn zintuigen.

 

Ik had net de post gelezen van ‘Jammerdan’ en was eigenlijk hevig geschrokken van zijn kanttekening. ‘Gitzwart’ suisde door mijn hoofd. Hij had gelijk, dacht ik, ik ben gitzwart. Ik werd koud en kil van binnen en was bijna compleet nuchter door deze woorden. Dit was het begin van een depressie, ‘Jammerdan’ was mijn psychiater die mij het label opplakte. Een label dat er al tijden aan zat te komen. Zo voelt het dus, ik moet aan de medicijnen wil ik ooit weer beter worden. Het is niet normaal wat ik denk, ze hebben mijn gedachten open en bloot op het internet kunnen lezen. Iedereen weet nu wie ik ben en hoe ziek ik ben in mijn hoofd.

 

Al deze gedachten vonden plaats in een paar seconden waarna ik mezelf hardhandig geestelijk aanpakte met de gedachten mij te moeten vermannen. Oké, ik ben gitzwart in mijn hoofd. Maar heb ik daar geen rede toe? Ik sprak mijzelf weer geestesbeter, iedereen had een dergelijke kant in zijn brein. Ik wist en durfde hem alleen onder woorden te brengen en onder ogen te zien. Was dit niet gewoon inherent aan het leven en de menselijke psyche? Ik ben niet standaard en vind ook weinig vreugde in de meeste dingen waar de hele wereld banale bevrediging in vind, maar is dit niet gewoon een kwestie van willen stilstaan bij wat leven is? Leeft niet het gros van de mensen over deze gevoelens heen? Het kon mij eigenlijk weinig meer schelen. Maatschappelijk gaat het mij voor de wind en beweeg ik mij in de sferen die zichzelf kenmerken door hoog gebruik van de ratio. Gekte was dus ver bij mij vandaan, of zullen zich juist meer gekken in deze sferen bevinden?

 

Gitzwart. Gitzwart werd nu een woord om te verklaren waarom mensen zich onttrekken aan deze wereld door middelengebruik. Het is de roes van drugs die het gitzwarte uit de wereld probeert weg te drukken. De mens is door de eeuwen heen een zelfdestructief wezen, gitzwart in de genen. Men heeft de ratio maar is dom/welwillend genoeg, blijkbaar vol van behoefte, zich met allerlei middelen plat te spuiten. Elke legale of illegale drugs maakt gebruik van circuits in het brein die neuronen beïnvloeden. De normale werking van het brein verstoren. Neurotransmitters die op hol slaan en zich massaal binden aan receptoren die de homeostase van het normale bewustzijn in de war schoppen. Ik voelde weer hoe het was een junk te zijn. Ik had er begrip voor. Dit is misschien wel wat ik geleerd heb door mijn cannabisgebruik tot nu toe, begrip hebben voor andere percepties en staten van bewustzijn. Ik kon mij voorstellen het heerlijk te vinden mij voortdurend in deze staat van bewustzijn te moeten bevinden. Als junk heb je een craving naar je middel, een craving naar het gevoel van bewustzijn die het betreffende middel jou geeft. Geen behoefte meer hebben ooit ‘nuchter’ te worden. Het is goed zo. Ze is je vriendin geworden. Mensen die tegen je aan lullen als brugman om terug te komen in de realiteit en mee te doen aan de menselijke mierenhoop. Jou boeit het niets meer en zit tevreden in jouw schijnwereld, een schijnwereld naast de ‘echte’ schijnwereld.

 

Ik kan me voorstellen jezelf in een brakke nuchtere staat te verkopen op een parkeerplaats om maar weer terug te kunnen naar jouw realiteit. In compleet nuchtere staat na het afkicken realiseer je pas wat je gedaan hebt. Minder respect kreeg ik ineens voor de mensen die de heroïnehoertjes aflopen om ondertussen af te dingen in prijs, gebruik makend van de craving die het zwakke schepsel vertoont in haar wanhoop weer terug te kunnen vliegen naar haar roes. Het moet allemaal aan haar voorbijgaan de mannen die op en af komen. Ik kon mezelf niet voorstellen hier gebruik van te willen maken.

 

Ik dacht op een bankje in het park verder na over het leven. Over de mogelijke God die zich volgens vele religieuzen bezighoudt met deze aardbol te midden in een plasmasoep van oneindige ruimte en miljarden melkwegen die net als de onze bestaan uit sterren en planeten. De hoeveelheid kennis die wij hebben wordt geschat op een 3% tegenover de andere 97% onbekendheid.

 

Charles Darwin een goede, lieve, wijze, onbaatzuchtige, nieuwsgierige doch oude man die de wereld over ging per boot en zijn leven op het spel zette de natuur in haar volle glorie te doorgronden en te leren kennen. Deze gedachten werden erg levendig. Ik zag het voor me hoe de hele wereld hem afviel en beledigde met spotprenten gepaard door verwensingen naar hel en verdoemenis. De antichrist, uitgekotst, dat was Darwin volgens velen.

 

Ik kon mij voorstellen dat als het hele idee van een leven na de dood waar zou zijn, we uiteindelijk in de slaapkamer van God, nog wonend bij zijn moeder, terecht zouden worden gesteld. De hele gelovige garde zou een oorvijg krijgen wegens gemakzucht en desinteresse in het werk van God en het leven. Hij zou onder een luid ‘G#dverdomme’ de verdwaasde christenen zijn teleurstelling tonen. Darwin, daarentegen, krijgt een lintje en een sticker in zijn schrift wegens zijn goede gedrag, kritische blik en getoonde interesse in de schepping. God zou een kanttekening plaatsen bij het feit dat Darwin menig schepsel ter observatie had meegenomen, doodgemaakt, opgezet of in een glazen pot gestopt, maar het idee was goed. In ieder geval beter dan zijn mede soortgenoten ‘mens’ die met luie gelovigheid alles voor waar hadden gehouden en de levende schepselen die zei niet kenden hadden geclassificeerd onder een luide desinteresse ‘Wat geeft dat’.

 

God zou nadrukkelijk zijn teleurstelling tentoonspreiden over het begrip `geloven´ en degene die dit verzonnen had wederom benaderen met een oorvijg onder het gemompel hoe iemand in Godsnaam op zoiets stoms had durven komen in het bezit van de ratio.

 

We zouden het hele idee achter onze schepping te zien krijgen. De aarde als een experiment en bouwplaat van God onze schepper die in puberale verveling zoals menig van ons vroeger een bouwpakket met liefde in elkaar had geknutseld. Een geniale gouwe gozer die ons heeft voorzien van een miniatuur milieu waarin alles volgens exacte berekeningen in perfecte harmonie zou kunnen floreren. Een grote onderschatting in het product/huisdier genaamd de ‘mens’ die dit project binnen de kortste keren als een uitbreidende bacteriële infectie stuk heeft gemaakt. Als een klein kind dat jouw kostbare modelbouwvliegtuig (met alle uren lijmen en ververn) vertrapt tijdens het spelen.

 

De mens bleek een plaag te zijn. God zou nog gereageerd hebben met een luid: ‘Ho, stop, ho!’ om vervolgens, realiserende dat zijn project uit de klauwen loopt, een gigantische emmer water de atmosfeer binnen te mikken. Enkel Noach vertelt hij dit alvorens, waar de bacteriologische mens het gelijke schepsel uitlacht en verrot scheld om vervolgens zelf wel te verdrinken in de emmer Gods. Ondertussen zijn wij nog steeds het uitbreidende k#nkergezwel op deze aardkloot Gods dat zich niet door die emmer of het nageslacht van Noach heeft laten stoppen er een zooitje van te blijven maken. God is allang bij ons weggelopen, wij zijn alleen sinds het uur dat hij werd geroepen door zijn moeder beneden te moeten komen. ‘God! Eten!’