Interessant topic en hoewel ik hier niet zo vaak wat post wilde ik hier toch even op reageren. Ten eerste ik snap precies wat de TS bedoelt. Zelf heb ik al sinds mijn middelbare schooltijd dat ik me afvraag waarom een 9/17 job de rest van je leven tot je te oud bent ervan te genieten door volop te kunnen reizen als 'vrijheid' wordt gezien. We leven hier in een 'vrij' land. Waarom probeerde dan iedereen zo krampachtig ergens bij te horen? Waarom moest je dan zo goed weten wat je de rest van je leven wilde doen en waarom kon dat niet gewoon 'van het leven genieten' zijn. Daarbij was ik zeker geen persoon die waarde hechtte aan dingen hebben, Ik was snel dankbaar, ik waardeerde de kleine dingen. Ik zat graag uren buiten in de natuur of was graag creatief met schilderen tekenen, lezen, schrijven en fotograferen.
Ook ik heb altijd de behoefte gehad met rust gelaten te worden en onafhankelijk te zijn. Was er maar geen geld dacht ik dan. Ook ik heb ervoor bij psychologen gezeten maar dat hielp weinig. Afgelopen jaar heb ik besloten een stap in de goede richting te doen. Minder afhankelijk te zijn van geld en daarmee meer tijd voor mezelf te 'kopen'. Minder vaste lasten betekent dat je minder hoeft te werken. Als je flexibel ingesteld bent en je woont op een leuke gekraakte boerderij dan kan je in nederland prima wat buitenwietjes hebben voor eigen gebruik en een moestuintje is hier ook prima te doen. Dit zelfvoorzienende leven is hier ook goed mogelijk met een hypotheek vrij huis. Ik ben echter nooit gaan kraken maar ken wel mensen die kraakten op dergelijke plekken. Punt is inderdaad dat wanneer je leeft in een nauwe gemeenschap dat snel meningsverschillen geeft in idealen.
Wat de TS zoekt en hier niet kan vinden is precies ook waar ik altijd naar heb gezocht. In nederland komt ruigoord voor mij nog het dichst bij zo een plek. Een groot terrein waar iedereen zijn eigen plekje en eigen huisje op heeft. Waar mensen ook wel eens een plantje voor eigen gebruik hebben en dat onderling uitwisselen en nuttigen. Een plek waar je je met gelijkgestemden op je plaats voelt. Om Spanje hier tot slot even in te betrekken: 10 jaar geleden heb ik voor langere tijd in spanje gewoond. Nog steeds ligt mijn hart daar. In spanje is op dit moment een ontzettend interessante ontwikkeling gaande waardoor ik ook denk dat ik uiteindelijk toch in Spanje ga uitkomen. Toen ik er woonde en nu nog geldt in Spanje een gedoogbeleid. Alle Spanjaarden die ik ken blowen en zijn daar gekker op dan Nederlanders. Spanje heeft een aardige hasj cultuur vanwege de smokkel vanuit marokko. Daardoor is er een redelijk gedoogbeleid. Een sticky daar wordt niet zo moeilijk over gedaan, een gram op zak ook nog niet echt (al is dat onder de verrechtsende regeringen van Aznar wel wat lastiger geworden). In ieder geval is het nog steeds zeer toegestaan gewoon een plantje op je balkon te hebben in steden en overal is wiet en hasj (ook goede) prima te verkrijgen wat grote steden betreft. Het platteland is uitgestrekt genoeg en mensen laten elkaar vaak gewoon zijn. Als jij met je sticky gewoon een leuke buurman bent en je geen hele plantage hebt staan die een uur in de wind meurt dan is er geen haan die ernaar kraait. Een vriend van me heeft zijn planten gewoon tussen de olijfbomen staan en kweekt genoeg voor hemzelf en al zijn vrienden en kennissen. In zijn geval zijn dat er nogal veel. Dat zou ik persoonlijk niet doen maar met een paar plantjes heb je daar zeker weten geen last.
Qua mensen is spanje interessant (vooral langs de kusten en iets minder in de binnenlanden; let op hier kan het nog aardig katholiek zijn) omdat men erg open en sociaal is maar ook omdat men er qua ideologie nog erg linkse mensen tegen komt. Spanjaarden zijn erg gesteld op hun persoonlijke vrijheden en rechten. Zo kreeg men er in Spanje het rookverbod ook nauwelijks door. Uiteindelijk waren het vooral restaurants die zwichtten maar de cafe's of snackbars etc daarin bleef roken gewoon toegestaan of men bleef het gewoon doen. De gemiddelde spanjaard dacht: ok dat in restaurants dat kunnen we nog wel begrijpen daar zit wat in, maar een biertje in de kroeg met mijn maten daar hoort gewoon een peuk bij. Cafe eigenaren vonden dat ook en dus werd dat rookverbod op grote schaal geboycot in die sektoren. In steden vindt de TS denk ik meer de fylosofische levensinslag die hij zoekt. Steden als Barcelona vooral maar ook granada en omgeving. Daarnaast is op dit moment in spanje een grote werkeloosheid van bijna 50% onder jonge mensen. Er vinden 300 huisuitzettingen per dag plaats en de gemiddelde spaanse jongere gelooft helemaal niet meer in het economische stelsel. Er zijn weken protesten gaande geweest zoals die er in egypte waren. Vredesmarsen tegen de dictatuur van het economisch stelsel. Occupy maar dan vermenigvuldigd met vele malen. In spanje staan nu steeds meer groepen op die met zelfvoorzienende ideeen beginnen te spelen. Het groepje uit spuiten en slikken in de buurt van malaga betreft gestrandde hippies die leven op een stukje grond. Die gemeenschappen zijn er in Spanje en ook zeker op Ibiza meer. Ik ken ze zelf niet maar weet wel van kraakvriendjes dat zij soms verbleven bij dat soort connecties wanneer op reis.
Ik ben van mening dat om de plek te vinden waar jij je persoonlijk het fijnst voelt en waar je dus de meeste mensen in jouw straatje ontmoet je moet reizen en zien waar je uitkomt. Vandaar dat ik mijn baan op heb gezegd, een oude mercedes camper heb gekocht en daarmee minimaal voor een jaar vertrek maar eigenlijk voor onbepaalde tijd. Ik zou wel contact willen houden met de TS of misschien eens een jointje doen. Wie weet hebben we overeenkomstige ideeen betreffende die cannavillage. Heeft de TS ooit wel eens van Auroville gehoord? Dit is een maatschappij zonder geld en zonder religies. Zelf vind ik het een interessant idee en heb er al heel wat over gelezen en veel docu's over bekeken. Hoewel ik denk dat auroville niet helemaal is wat ik zoek leer ik wel van dit soort dingen: ja er zijn meer mensen zoals ik! Die misschien nog niet helemaal precies weten hoe, wat of waar maar die het zat zijn en iets anders willen. Ik denk zeker dat dit een tendens is op dit moment. Er hangt ook een soort arabische lente in europa, een revolutie in ons denken over hoe de maatschappij werkt en waarom die zo is ingericht. Steeds meer mensen verlangen terug naar een gevoel van verbondenheid. Dat sommige mensen boos en gefrustreerd zijn blijkt wel uit waarom mensen als wilders in nederland, aznar in spanje etc etc zoveel aanhang krijgen. Zij denken dat door buitenlanders buiten te houden we meer waarde gaan hechten aan de nederlandse cultuur en dat dit verbondenheid geeft. Maar steeds meer mensen zien in dat dat in de kleinere dingen zit. Niet in elkaar haten en dwars zitten met regeltjes maar in respect voor elkaar, behulpzaamheid en broederschap.
Namaste