Jump to content
  • sanniesshop-banner.gif.d86ea02547aa126c899b25f607244aaf.gif sanniesseeds instagram

Sign in to follow this  
vinnividivici

Ter Leringhe Ende Vermaeck Deel 2

Recommended Posts

Verzeihe wenn mich die Fälle fehlern

 

Ik geef toe - deze is erg algemeen en vindt elk jaar wel ergens, op een-of-ander oord waar toeristen komen, plaats. Het enige dat je werkelijk nodig hebt, is een buitengemeen domme oetlul van formaat. Gelukkig is zo'n exemplaar wel in elke nationaliteit te vinden - deze kwam uit Duitsland en had nog een paar vrienden meegenomen ook. Voor het lezen van deze ervaring is dus enige kennis van het Duits vereist; gelukkig is deze kennis bij mij zowel als Sandy ruimschoots aanwezig en dat weten wij ook van elkaar.

Degenen, die hun Duits toch vooral geleerd hebben van de specificke Duitse filmproducties die de jaren '70 hun cachet gaven, zullen bemerken dat zij aan deze specificke kennis ruimschoots genoeg hebben voor dit onderwerp. Aber verzeihe wenn mich die Fälle fehlern-

 

Wie is Sandy? Sandy is het prototype van wat wij rokers een"Coffeeshop-Babe" noemen. Deze soort kent enkele phenotyperingen in blond, amber en bruinharig, maar paars en/of roze komt zeker ook voor (ik moet het voor dit forum toch enigszins begrijpelijk maken). Sandy is blond. Sandy heeft geen beha nodig want ze zijn daar stevig genoeg voor. Dat weet Sandy ook dus kleedt zij zich daarnaar. Haar uitstraling: Been there, done that, got the t-shirt. Vandaar haar standaard-outfit, des zomers -

 

Enter: drie jonge heren, oosterburen van het luidruchtige,opgeschoten soort, bestellen in het Engels. Altijd leuk om te horen, Duitsers die Engels spreken, dus ik blijf nog even staan. Toevallig sta ik beneden; mijn domein, de hasjbalie op de eerste, kan ik wel even verlaten tijdens een stil moment. Strategisch op de hoek van de koffiebalie gepositioneerd, kan ik prima verstaan waar de heren aan de balie het over hebben. Sandy stond in een nog betere positie om het ook goed te kunnen verstaan, wat zij te melden hadden terwijl zij hun bestelling gereed maakte.

 

Mensch...hast du die Titten gesehen?

 

-Aber was von den Arsch? Wass soll mann machen mit so 'ne Schlampe? (gelach)

 

Op dit moment ben ik alleen maar blij dat Jorrit hier niet bij staat. Want Jorrit is het prototype Vriendje-van-een-coffeeshopBabe; hele aardige jongen die echter vijf keer sterker wordt als hij boos is - en dan is hij nog niet kwaad hè, over kwaad heb ik het dan nog niet eens. Volgens mij heb je fans, zeg ik maar eens tegen Sandy.

 

Aber ruhig erstens mal die Titten anfassen...

 

-Mensch, bist du krank? Anfassen? Absaugen soll sie! Samenschlucken! (hard gelach)

 

Sandy snijdt met een stalen smoel en een vol-ko-men neutrale blik nog een sinaasappeltje doormidden. Ook ik begin er nu bepaald lol in te krijgen. Op droge toon informeer ik haar dat hij zich zojuist hardop afvroeg, of ze wel van een vanille-milkshake zou houden. Ze kijkt me even aan met die onovertreffelijk neutrale blik, sluit voor een seconde de ogen - en draait zich om naar de sinaasappelpers.

 

-Und dann die nächste, im Arsch und dann richtig rammeln! (keihard gelach)

 

En die andere wil graag een potje met je dammen, zuig ik nog even door. Thank God for mirrors behind barcounters, nu kan ik toch nog oogkontakt maken en eindelijk lukt het me. Snel slaat ze haar ogen neer maar het is te laat. Slechts een licht schokschouderen is te zien, haar ritmisch door de neus uitgeblazen stoten lucht kundig gecamoufleerd door het doordringende gegier van de sinaasappelpers. Nu recht zij dan toch de rug, draait zich om en heeft alles weer op z'n plek. Stalen smoel: check.Waarna zij de heren dan toch eindelijk eens gaat toespreken. Hier heb ik lang op gewacht. Ja - zij doet het daadwerkelijk, in haar beste accentloos Duits:

 

Dass wird im Total, mal sehen, drei mahl ein fünf-und-siebzig, mach ich dass richtig? Ja - Fünf Gulden fünf und zwanzig bitte. Und wenn Sie mal etwas zu rauchen brauchen, ist hier neben mich meine geachte Kollegen, der sogar nog viel besser Deutsch versteht wie ich - so verzeihe wenn mich die Fälle fehlern. (doodse stilte)

 

Ik hoop wel dat ze op tijd weg zijn, vóór Jorrit komt, verzucht ze enige minuten later. Degene met de grootste bek is inmiddels voor haar uit het zicht verdwenen; hij zit in elkaar gedoken op de voetsteun van de bar, pal bij mijn hoekje. Zodoende heb ik goed zicht op de huid achter zijn oren, die nu toch een onrustbarende tint richting paars begint te vertonen. Nu besluit ik zelf in te grijpen en in mijn beste accentloos Duits spreek ik de heren toe: Seg, eh mijnne herre, wird es nog was gekaupft oder ist es wegwese hiero? Waarna zij toch maar snel het hazenpad kiezen.

Wat ben JIJ on-ge-loof-lijk goed zeg, deel ik Sandy mede. We gieren het beiden uit en moeten elkaar daarbij ondersteunen om niet om te vallen. En met haar, ondersteund in mijn armen, dan pas, dan pas komt Jorrit binnen.

 

 

To gay or not to gay

 

Komen er twee homo's aan de bar...een begin van een mop, meestal. Voor mij dagelijkse praktijk want in dezelfde straat zitten enkele gay-bars, om de hoek nog een paar...een gemixt publiek dus - en altijd gezellig met die gasten want homo's, ik blijf erbij, homo's weten wat feesten en uitgaan is.

Deze twee zijn stilletjes, gedragen zich besmuikt en lichtjes gespannen. Tijd voor een vette ZeroZero dacht ik zo - en ja hoor, dat helpt. Ze hangen al wat meer aan m'n balie, beginnen wat tegen me te kleppen in een soort van SlavischEngels en ik klep vrolijk terug in Duitserdams. Maar wat willen ze nou eigenlijk? Er wordt op een ei gebroed of ze kunnen het niet kwijt, één van de twee.

 

Pssspssspssss doet de één bij de ander in het oor en dan komt het grote woord eruit. Do I know some nice bars in this area?

 

Yeah sure, zeg ik. Het zit hier vol met homobars, om de hoek, hier in de straat, maar die om de hoek zijn wel goeie tenten.

 

Bij beide heren valt hun bek open en blijkt deze goed gevuld met tanden. Hoe ik erbij kom dat ze homo zijn, oké ze zijn het dan wel maar hoe kan ik dat zien? Volgt een compleet verhaal over de onderdukking van gays in Roemenië en hoe goed ze dat verborgen weten te houden en dan nu dit...?

Ja eh sorry jongens maar ik zag aan jullie dat jullie gay waren dus dacht ik dat het om gaybars ging...

 

- Ja, nee, dat is zo - ging het ook om maar we zien er toch niet gay uit of zo, we verbergen het toch goed?

 

Nou, zeg ik, dat hoef je in Amsterdam niet te verbergen, As long as you don't start sucking eachother's dick in the street, you're gonna be okay, hoor. Ach - krijgen ze nog rooie oortjes van ook. Niks gewend, dat wordt wat met die doorgewinterde nichten die ik anders altijd aan m'n bar krijg voor een voorgedraaide. Als die zo'n stel in handen krijgen in zo'n gaybar...gayaiaiai...

 

Als ik gewild had, had ik dat diezelfde avond nog kunnen meemaken. Vooral die ene links, is toch wel zwaar onder de indruk van het feit dat ik zó maar kan zien, aan hem, dat hij van mannen houdt. Wellicht is hij van nog meer onderdelen zwaar onder de indruk, want daar gaat hij weer...pssspssspsss in het oor van vriendlief en jahoor...ik heb weer eens sjans van een homo. Heeft iets te maken met levensverhaal en zo, weidt ik verder niet over uit. Bedoeling is in ieder geval, dat ik dus die avond mee ga naar die gaybar.

 

Althans, dat stelt links dus voor aan rechts, maar als rechts hem antwoordt, geeft hij mij exact een eendere ervaring terug, zoniet een koekje van eigen deeg. Want hij heeft volkomen gelijk en laat mij op mijn beurt met m'n bek vol tanden staan als hij zegt:

 

Oh no - he's not coming. He's got a kid at home, you can see that -

 

 

 

 

 

Niet alleen voor schakertjes

 

 

Niet iedereen is bekend met het edele schaakspel. Soms weet men weliswaar de zetten die hun oom Wim hen geleerd heeft destijds, maar zijn zij nooit gegrepen door het schaakvirus.

 

Degenen die wel aan dit virus ten prooi zijn gevallen, weten dat het bepaald geen saai spelletje is. Ik heb mij erbij bescheurd, diep geschaamd, laten vernederen en onvergetelijke triomfen gevierd. Regelmatig zat ik met een bonzend hart en natte handjes, gebogen over een kritieke stelling. Meestal kwam ik daar dan nog uit ook en al snel verwierf ik onder m'n schaakmakkers in de shop de bijnaam De Kakkerlak: onverwoestbaar en kruipt overal doorheen. Deze bijnaam werd echter al spoedig vervangen door een nieuwe, die één der makkers, Bennie, riep toen ik binnenkwam: Heeeee VinniVidiVici - hetgeen ik maar eens onthouden heb.

 

Een spelletje schaak wordt gespeeld op een bord met 64 zwart/witte velden, door twee tegenstanders die ieder met 16 zwarte of witte stukken spelen. Doel is, de vijandige koning gevangen te nemen, mat te zetten. Ieder stuk kent echter zijn eigen handel- en wandelwijze, hetgeen de strijd op 64 velden gecompliceerd en onvoorspelbaar maakt; in alle opzichten gelijkend op Het Leven. Een spel kan uren duren, maar ook binnen een halve minuut verloren worden, zeker als je er pas mee begint. Iedereen, ook niet-schakers, heeft wel eens van het herdersmatje gehoord, waarbij het na vier zetten afgelopen is. Maar er is nog een snellere manier.

 

De baas vindt het stil op maandagavond; ik weet daar wel wat op. Een schaaktoernooi, verspreid over vier weken met een eind-finale avond zou de omzet toch wat moeten opkrikken? Zo gezegd, zo gedaan en op de finale-avond zit ik in de halve finale met Willieboy, een in de jaren 70 blijven steken weet-je-wel vogel met het laatste tandartsbezoek duidelijk in voornoemd decennium. Maar dat hij de halve finale heeft gehaald zullen we weten want hij schaakte hoog hoor, vroeger. Clubs en zo en over het koningsgambiet hoefde je hem niets te vertellen. Wat hem nog niet duidelijk is, is het feit dat je in een Amsterdamse Cs nooit maar dan ook nooit hoog van de toren moet blazen.

 

Het wordt, en plein publique met een mannetje of twintig om ons heen, geen koningsgambiet. Want ik open door de pion voor mijn koning twee zetten naar voren te doen. Standaardzetje. Een ongebruikelijk antwoord volgt; hij zet de pion NAAST de koning één zet naar voren. Gefluister bij de omstanders. Tweede zet van mij: nog maar es één of andere pion naar voren, pak 'm beet, die voor de koningin dan maar. Tweede zet van hem doet bij iedereen, mij incluis, de bek openvallen. De pion voor het paard zet hij twee velden naar voren, daarmee een doorgang makend voor mijn koningin. Die hoef ik alleen nog maar schuin naar voren te bewegen, helemaal tegen de rand van het bord. De zwarte koning staat nu reeds reddeloos verloren; er kan niets meer tussen geplaatst worden. Mat in drie zetten.

 

Ja - probeert Willieboy zich er nog uit te lullen, m'n koningsgambiet kwam er niet helemaal uit. Waarop schaakmakker Cas, altijd stil maar als hij wat zegt luistert men, het geheel afmaakt met de woorden: Nee Willieboy, dat was geen koningsgambiet. Dat wordt een narrenmat genoemd.

 

 

Het kan nog leuker, maar daar moet je wel wat voor doen. Je moet goed tegen je verlies kunnen, bijvoorbeeld.

 

Aan mijn balie zit een Amerikaan, Harry. Veel vaste one-liners en versleten life-experiences debiterend, komt hij al snel velen de strot uit. Mijn probleem is, dat ik graag met hem schaak want ik verlies veel van hem - en leer dus veel van hem. Maar ja, die grote bek hè - waarvan ik al zei dat je die dus noooooit moet opzetten in een Amsterdamse shop. Goed, toch doen hè. En nog een overtreding van een regeltje, zo één die je in Het Leven ook al-tijd de das omdoet en op het schaakbord eveneens: onderschat nooit je tegenstander.

 

You didn't see that one coming, did you now, Vinni?

 

Let's boldly go where no-one has gone before!

 

Givin' em away for free now, Vinni?

 

Ever heard the story of the donkey and the stone, Vinni?

 

May the force be with you.

 

I'll take that queen than, you're not using it, are you, Vinni?

 

Etcetera etcetera, maar toch komen Cas en Timmie er maar even bij zitten als ik het tweede spelletje ook verlies. Weer komt hij met een openingstruuk die ik nog niet ken en al snel sta ik op een paard achterstand. Nu moet ik dus gaan uitkijken dat hij niet dreigt met die pion links dus als ik daar nu mijn paard zet, zo, dan kan hij dat niet meer doen GODVERKUT pakt-ie weer m'n koningin!!!

 

Cas en Timmie gaan er aan weerszijden eens lekker voor zitten - zo zijn mijn makkers dan ook wel weer - om de derde afslachting van Vinnividivici te aanschouwen. Harry zit er, met deze materiële voorsprong, bij als Ceasar, terugkerend in Rome vanuit GermanIë. Op zijn kruk, armen over elkaar in de rondte kijkend, komen er nu dingen uit als:

 

Yeah, he's learning chess, i'm the teacher so to speak.

 

May the force be with you.

 

Me - I'm in charge of placing the checkmates

.

Positioneel bevindt zijn koning zich echter aan de zijkant van het bord. Zelfs niet-schakertjes begrijpen dan, dat dat niet veilig kan zijn, met een stuk waarvan het de bedoeling is, dat gevangen te zetten. Aan de zijkant kun je niet alle kanten op - JC zou het gezegd kunnen hebben.

 

Dus mijn enig overgebleven toren zet ik maar eens op dat onopvallende plekje aan de kant, waarmee een hele vluchtgang voor de vijandelijke koning geblokkeerd wordt. Harry heeft niets in de gaten:

 

Let's see, what's left, ehrm...(schouderophalend) if you don't know what to do, move a pawn...

 

Waarna de focus weer geheel ligt op de verbale activiteiten richting hooggeëerd publiek, waar ook schaakmakkers Viktor en Bennie verlekkerd aanschuiven. Zij verleggen hun aandacht op het bord en zien mij met mijn andere nog overgebleven stuk, een paard, nog zo'n onopvallend zetje doen waarbij ik stiekem nog een vluchtweg van de vijandelijke koning blokkeer.

 

Have I ever told you guys the story of what happened to me in Missouri ?

 

Yeah Harry, zegt Timmie nu. You smoked pot in the forest, was caught bij the State Police, then you swallowed the stub so they couldn't touch you and they had to let you go. Your move.

 

Afgebluft verzet Harry nog ergens één van zijn vele stukken. De twee die ik nog heb, doen onopvallend hun werk als ik mijn laatste pion naar voren schuif en hem daarmee schaak - en mat geef. Nog nooit was Harry sneller de shop uit.

 

Nog dezelfde avond kwam Cas nog even terug om te vertellen dat Harry in een shop om de hoek luidruchtig zat te schaken, tot ergernis van zijn omgeving.

 

 

 

 

Het vooralsnog laatste hoofdstukje is geen belevenis. Het gaat over Cas.

 

Want je beleeft niet alleen leuke, goede en grappige dingen in zo'n shop. Je leert er ook mensen kennen. Deze is het vermelden waard.

 

 

 

't Is Verschríkkelijk!

 

Nu en dan vindt een uitspraak, gedaan in kleine kring, zijn weg naar een groter publiek. Zoiets kan snel gaan of jaren duren, maar ineens loopt iedereen bijvoorbeeld "VET" te roepen teneinde hun waardering te uiten, niet om een consistentie aan te duiden.

Zo kon men types als Carlo Boszhard tijdens programma's nogal eens horen verkondigen, dat een bepaalde zaak "verschrikkelijk" was. De i in schrik werd daarbij op een hoge, schrille toon geuit, dus: Verschríkkelijk! Het gehele stopzinnetje luidde dan als volgt: "..Maar dit..dit is...dit is verschríkkelijk!!" Wat op het laatst inderdaad zo was en hij er vast klachten over kreeg.

En dat stopzinnetje, bevolking van Nederland, heeft u te danken aan uw Vinnividivici, die, begin jaren '90 Cas eens op het schaakbord de duimschroeven aandraaide. De stelling werd al gruwelijker en gruwelijker tot hij op het laatst niet anders meer kon dan vertwijfeld de shop in te roepen:

Maar dit...maar dit is..dit is...verschríkkelijk! Verschr-I-I-I-kkelijk!

 

...hetgeen zelfs op de benedenverdieping de nodige hilariteit teweeg bracht. Cas heeft het geweten; de Nederlandse bevolking jaren later eveneens - waarvoor mijn oprechte excuses.

 

 

Cas zat ineens aan mijn balie, rugzak in de hoek. Leek op Art Garfunkel, maar dan in een scherper gesneden uitvoering. Een castingburo, op zoek naar een Vincent van Gogh, had niet verder gezocht.

Dakloos? Nee nee, er is een verschil. Bewust woningloos. Als je weinig bezit, kun je weinig verliezen, van dat soort dodelijke logica. Dus had Cas een tentje in die rugzak, en dat tentje zette hij op in het Vondelpark - hij had al een vast stekkie waar-ie niemand in de weg zat, de blauwpetten lieten hem met rust maar kenden hem allemaal. Beschaafd, intelligent, rustig en beleefd doet het altijd goed bij de juut dus lieten ze hem lekker schuiven - kwestie van prioriteiten eens goed stellen, voor de verandering.

 

Cas was geboren in Friesland, met zijn ouders naar Dallas, Texas geëmigreerd - maar kon er niet aarden. Kon goed voetballen, er werd alleen niet gevoetbald, daar - dat was voor mietjes. In de veronderstelling, daarmee van doen te hebben, is hij, samen met zijn broer, eens aangevallen door zeven leden van een gang. Zij kwamen erachter, hoe onverzettelijk een friese kop is. En hard - dat ook.

 

Alleen terug naar Nederland, werd er een flat voor hem geregeld in Friesland. Daar heeft hij slechts kort gewoond, waarna hij alles verkocht, het geld op een rekening zette, een tent kocht en de wijde wereld in trok. Die wijde wereld werd dus het Amsterdamse Vondelpark.

 

Als zevenjarige vernederde hij reeds zijn vader op het schaakbord; hij liep nu rond met een boekje met schaakopeningen, die we samen oefenden. Op dit punt hoef ik waarschijnlijk niet nader toe te lichten, welke twee winnaars de finale van eerder genoemd schaaktoernooi in een salon-remise beslisten en de overwinningsbuit - 150 gulden rookwaar - als heren vriendschappelijk verdeelden.

Net zo goed kon hij echter komen binnenlopen met de mededeling dat-ie een geweldige film had gezien net, in de pornobios om de hoek. Cas zat nergens mee wat dat betreft. Wat Cas wel een behoorlijke knauw gaf, was de eerste Golf-oorlog. Een eerste teken dat hij zich maar slecht thuisvoelde in deze maatschappij.

 

Met "The skies have illuminated above Bagdad" begon voor mij de zoveelste ver-van-mijn-bed-show. Daarbij moet u bedenken dat ik reeds als negenjarig jongetje het één en ander leerde. Zo waren blote buurmeisjes toen al best wel heel spannend, maar als er een bloot meisje huilend met de armen wijd over een Vietnamese straat rent na een napalm-aanval, is dat meisje niet best wel heel spannend maar best wel heel zielig. Ga daar eens aanstaan, als negenjarige. Afgestompt, hoezo? Niet Cas, die raakte het harder dan eenieder verwachtte.

 

Maar het leven ging door - dus het geld raakte op. U zult inmiddels begrijpen dat een baan zoeken geen optie was; hij had echter wel talenten. Zo bleek hij een begiftigd Morgenster met een ingebouwde antenne voor kinderspeelgoed.

 

Hij sneed nooit zakken open om ernaar te zoeken. Hij wist reeds dat het erin zat. Hij hoefde 's ochtends slechts een paar straten af te lopen waarvan hij wist dat het die dag vuilnisdag was. Elke keer met tassen vol naar rommelmarkt De Looier, waar hij alles in een uurtje kwijt was aan opkopers.

Toch kon dat nooit genoeg zijn, langzaam ging het slechter, vermagerde hij en bleef hij weg uit de shop. Toen hij een paar maanden niet meer geweest was en wij allen iets ernstigs begonnen te vermoeden, stond hij ineens weer voor mijn neus; gekleed in het VrijeTijdsUniform der Koninklijke Nederlandse Landmacht.

 

Door de honger gedreven en de wanhoop nabij, maakt gelegenheid al snel de dief. Duitse toeristen die hun beurs, met de flappen eruit stekend, op de hoek van hun Leidsepleinterrastafeltje laten liggen. Arrogant, dom, en voor onervaren Cas onweerstaanbaar. Hij griste, hij rende, de hoek om - recht in de armen van de blauwpetten.

 

Ze waren niet eens boos, ze begrepen het ergens wel. Maar ja, ze moesten hem wel eventjes meenemen natuurlijk. Dat werd - minimaal - een nachtje cel. Cas allang blij, maar toen hij de volgende dag wakker werd gemaakt door een wachtmeester der Nederlandse Marechaussee, vermoedde hij ernstiger gevolgen. De vraag die hem daar gesteld werd, bleek echter simpel te beantwoorden; de procedure sneller afgerond dan verwacht.

 

De vraag: Waar was u toen u werd opgeroepen voor militaire dienst?

 

Het antwoord: Weet ik niet.

 

De procedure: Vervulling van bovengenoemde dienstplicht, vanaf heden te starten.

 

En daar ging Cas, in een busje, naar de Amersfoortse Prins Bernhardkazerne, de opleidingsschool voor cavalerie. Ik moet, op dit punt, toegeven dat degene die besliste, waar de dienstplichtigen in te delen, hier voor de verandering uitstekend werk heeft verricht. U begrijpt inmiddels wellicht dat het ter hand stellen van een Uzi in het geval van Cas contraproductief zou uitpakken, waar dit met een Leopard II tank ronduit levensgevaarlijk zou zijn. Dus werd meneer hofmeester en liep hij te kelneren tijdens de officierslunch, waarna hij de rest van de dag vrij had.

 

Aan al het goede komt een eind; aan zijn dienstplicht en aan mijn coffeeshop-baantje. Ik zag hem enkele maanden later lopen, we gingen in een shop wat drinken maar over schaken had hij het niet eens. Hij was stil, afwezig, keek langs me heen. Ik kon niet echt tot hem doordringen, ook niet in een rechtstreekse vraag. Alsof hij er niet meer was.

 

 

Bovenstaand laatste stukje is, in tegenstelling tot alle vorige, in de verleden tijd geschreven. Dat heeft een reden.

 

Timmie is vorig jaar overleden aan de gevolgen van een verwaarloosde diabetes. Na de diagnose besloot hij bewust, snel te leven en jong te sterven.

 

Toch werd hij ouder dan Bennie, die twee jaar geleden op zijn werk een touw lostrok, daarbij het evenwicht verloor, van de bouwsteiger viel en zestien meter lager een vroegtijdig einde vond.

 

Cas is in 1996 een vijver in het Amsterdamse Vondelpark ingelopen, heeft zich voorover laten zakken in een ondiep gedeelte, is gestopt met ademen en heeft de zaken rustig en weloverwogen afgewacht. Ook zijn laatste, kostbaarste bezit gaf hij vrijwillig op.

 

 

 

 

 

 

 

 

En ik - ik ben alive and typing. De enige overgebleven schaakmakker verkeert in puike conditie, is gelukkig getrouwd met mijn getuigenis en wist onlangs zelfs een ernstige aanval op zijn gesteldheid middels eens flinke Sugar Punch te weerstaan. Als je dat overleeft, gaat het goed met je. En ik steek er ook nog maar eentje op - al is het maar om, terugdenkend aan vroeger, het leven eens te vieren.

 

 

V

  • Like 9

Share this post


Link to post
Share on other sites

Toen ik nog in de hoofdstad woonde en regelmatig van die hardcore US gasten op bezoek kreeg, stuurde ik ze altijd naar 'the other side' terwijl ik ze opwachtte bij de Duivel. hahaha. Die koppen altijd.

Edited by Ponix

Share this post


Link to post
Share on other sites

Heerlijk vermakelijk lees voer.

 

Thnx vinnie

Share this post


Link to post
Share on other sites

Geweldig deze verhalen, de vorige was ook top!

Heb de eerste 2 gelezen, straks de rest, haha.

Share this post


Link to post
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Sign in to follow this  

×
×
  • Create New...